“Wil je ze mee naar huis nemen?” vroeg Danny Marcovich na een middag zagen, schuren, raspen, vijlen en nog meer schuren aan de templates voor de body en hals van mijn handgebouwde gitaar.
Terwijl ik het resultaat van mijn inspanningen met een voldaan gevoel stond te bekijken overwoog ik mijn antwoord.
“Ik weet het niet” zei ik tenslotte en legde vervolgens aan Danny uit welke reacties bij thuiskomst mijn deel zouden kunnen zijn:
“Dus daar heb je de hele middag aan gewerkt?”
“Wordt dat je gitaar?”
“Tis gewoon een lelijke plank!”
En tenslotte, de dooddoener, “oh en ah”.
Ik heb de templates toch mee naar huis genomen en de reacties van mijn gezin waren gelukkig niet zoals ik hierboven heb doen voorkomen.
Eigenlijk heb ik die templates gewoon mee naar huis genomen om ze de komende week af en toe te kunnen bekijken en ondertussen na te denken over alle keuzes die nog gemaakt moeten worden voordat de gitaar definitief vorm gaat krijgen.
En om te genieten van de gitaar in wording.
Want wat is het fantastisch om het ontwerp van je eigen gitaar op een rechthoekig stuk multiplex tot leven te zien komen.
En dat is nog maar het begin.
Ondertussen leer ik enorm veel over verschillende soorten toonhout en houtbewerking en word ik steeds handiger in het gebruik van een lintzaag, bandshuurmachine en andere powertools die in het begin nogal indrukwekkend overkwamen.
Naast het creëren van iets ‘echts’ en het leren van nieuwe vaardigheden vind ik de concentratie en totale focus die ik nodig heb om tot het gewenste resulaat te komen misschien wel het mooiste. En dan is uren schuren om tot een perfect resultaat te komen helemaal geen straf.
Integendeel.