Een slagplaat van vinyl maken is iets waar ik al tijden mee bezig ben en dat niet zo lang geleden voor het eerst echt gelukt is.
Vinyl is een lastig materiaal om te bewerken zo bleek al snel: soms breekt een plaat bij de eerste bewerking meteen in stukken of smelt het vinyl, met lelijke rafelranden als gevolg.
Desondanks wilde ik toch een slagplaat van vinyl voor de Telecaster die ik bouwde. Omdat ik wist dat het kon en omdat het supercool is als je het mij vraagt.
Om mijn eigen LP’s niet te hoeven opofferen bezocht ik regelmatig de plaatselijke kringloop om daar uit de platenbakken pareltjes van George Baker, Dolly Parton en Rick Astley te vissen om deze vervolgens op mijn freestafel te lijf te gaan.
Michael Jackson’s Thriller was de eerste LP die heel bleef en alle bewerkingen overleefde. Uiteraard met een paar lagen nitro ter bescherming van het label.
Nu ik het “productieproces” in de vingers heb ben ik van plan meer slagplaten van vinyl te maken. Door de afmetingen van een 12″ LP zijn de mogelijkheden beperkt: een slagplaat van vinyl is vooralsnog mogelijk voor een Fender Telecaster, Gibson SG of Les Paul.
Ook een slagplaat van Vinyl voor je te gitaar? Neem even contact op.
Onlangs had ik een vroege (seventies) Wal Pro II Bas op de werkbank. Wat een topbas is dat zeg! Helaas moest deze bas weer snel terug naar z’n rechtmatige eigenaar anders had ik er graag nog even op gespeeld.
Wal bassen worden sinds 1974 op kleine schaal gemaakt in Engeland en kennen een flink aantal bassisten van naam die regelmatig een Wal bespelen (Geddy Lee, John Entwistle, Paul McCartney, Flea, Chris Squire etc.). In tegenstelling tot andere ‘kleine’ merken heeft Wal meerdere keren een overname door grote Amerikaanse gitaarfabrieken weten te weerstaan en worden Wal bassen ook nu nog in kleine aantallen en voor een groot deel met de hand gebouwd.
WAL PRO II BAS
De Wal bas op mijn werkbank was een vroege Wal Pro II uitgevoerd in essen met 2 actieve elementen, 3 standen schakelaar, een uitgebreide toonregeling en 2 ‘pick attack’ schakelaars waarmee je een ingebouwde booster activeert. Tot slot geeft deze bas je de keuze tussen een reguliere jack output of een gebalanceerde XLR.
De bas was in de loop der tijd wat zwaarder gaan spelen, sommige potmeters kraakten een beetje en de open G-snaar had een lichte buzz. Bij een nadere inspectie bleken ook de uiteinden van de frets wat scherpe randjes te hebben. Kortom groot onderhoud bestaande uit:
schoonmaken van de bas en de toets
polijsten van de frets
bijwerken van de uiteindes van de frets
electronica nalopen en kraakvrij maken
oliën van de toets
nieuwe snaren (Elixer) plaatsen
topkam bijwerken om ratel op te lossen
afstellen en intoneren
De bas speelt nu weer superlicht en klinkt zoals een bas naar mijn bescheiden mening hoort te klinken: strak laag en een mooi gedefinieerd midden en hoog.
Afgelopen maandag had ik de eer en het genoegen te mogen werken aan de paarse Ibanez RG550 van mijn oude gitaarleraar Patrick Sedoc. Patrick kocht deze Ibanez RG als ‘shred’ gitaar. De gitaar was zwart maar is, zoals veel van Patrick’s gitaren, opnieuw gespoten in een donkere paarse kleur.
Het resultaat mag er zeker zijn.
ELECTRONICA EN SET-UP
Patrick bracht zijn Ibanez RG550 met alleen de hals op de body geschroefd. Alle andere parts werden keurig verpakt meegeleverd. Hij twijfelde tussen de originele zwarte slagplaat of de custom paarse die hij speciaal voor deze gitaar had aangeschaft. Het werd uiteindelijk de zwarte.
Qua elementen is alleen het brugelement vervangen door een DiMarzio humbucker. De nek pick-up en de single coil tussen de humbuckers zijn de originele Ibanez (volgens mij ook DiMarzio) elementen.
Voor de schakeling van de elementen is gekozen bij het origineel te blijven: een strat-achtige 5 standen schakeling met de mogelijkheid de humbuckers via de push-pull toonpot te splitten in single coils.
Positie 1: Humbucker bridge
Positie 2: Humbucker bridge + single coil
Positie 3: Single coil
Positie 4: Single coil + Humbucker neck
Positie 5: Humbucker neck
TREBLE BLEED MOD
Omdat deze gitaar vooral gebruikt zal worden voor het stevigere werk heb een treble bleed mod in deze RG550 gebouwd. Een treble bleed mod bestaat uit het toevoegen van een condensator en weerstand aan de volume potmeter die ervoor zorgen dat bij het terugdraaien van het volume op de gitaar het hoog (treble) niet verloren gaat zoals dat zonder deze aanpassing doorgaans wel het geval is. Simpele ingreep met te gek resultaat.
Na het nodige soldeerwerk de gitaar verder in elkaar gezet, afgesteld en geïntoneerd. Patrick is kritisch als het om zijn gitaren gaat maar hij was erg tevreden en ik daarmee ook.
Na 5 maanden intensieve lessen in gitaarbouw en gitaarreparatie is mij inmiddels duidelijk geworden dat er in dit vak heel veel gevoel bij komt kijken. En gevoel ontstaat door ervaring. En ervaring doe je op door ehh.. ervaring op te doen en nieuwsgierig te zijn.
Vooralsnog beschik ik nog niet over een uitgebreid arsenaal aan powertools maar voor minder drastische ingrepen heb ik inmiddels een immer groeiende verzameling specialistisch gereedschap verzameld.
En dat moet gebruikt worden.
Een van de meest verkomende aanpassingen aan elekrische gitaren is het vervangen van een of meerdere gitaarelementen. Doorgaans wordt dit gedaan omdat je vindt dat je gitaar niet lekker klinkt, je op zoek bent naar een andere sound of omdat de gitaargod van dit moment ze ook gebruikt.
Een kwestie van smaak kortom.
Van single coils naar humbuckers
Wanneer je de bestaande elementen in je gitaar vervangt door hetzelfde soort maar dan van een ander merk en type zal je de verschillen vooral horen in allerlei nuances: meer power, een grotere dynamiek etc. Het karakter van de gitaar zal echter ongeveer hetzelfde blijven.
Het wordt anders wanneer je het soort elementen ook gaat vervangen. Een Les Paul met single coils zal ontwijfeld heel dun klinken en knapt daar waarschijnlijk ook niet van op. De single coils in een strat vervangen door humbuckers is een betere optie en dat is wat ik heb gedaan.
Fine Arts Stratocaster met humbuckers
De gitaar waar ik de elementen van heb vervangen is een door Dragan Milosevic onder de naam Fine Arts handgebouwde rode stratocaster. Deze strat heeft een ash body, een birdseye maple neck, rosewood fretboard, medium frets en Sperzel tuners.
Toen ik deze gitaar een aantal jaren geleden van een bevriende Duitse gitarist overnam kon ik het niet nalaten om ‘em even uit elkaar te halen. Toen bleek dat er de in body van de gitaar al ruimte voor twee humbuckers was gefreesd en daarmee behoren alle mogelijke pick-up configuraties tot de mogelijkheden.
Om tot een zo groot mogelijk verschil met de huidige S/S/S configuratie te komen koos ik voor een H/H configuratie. Een strat met twee humbuckers dus.
Seymour Duncan 35th Anniversary JB / Jazz set
Bij een grote muziekinstrumentenboer in Duitsland kocht ik een 35th Anniversary humbucker set van Seymour Duncan.
Deze humbucker set bestaat uit een Seymour Duncan SH-2 Jazz en SH-4 Jeff Beck. De favoriete combinatie van Seymour Duncan zelf aldus het meegeleverde foldertje. Op youtube staan diverse videos waarin deze pickups worden gedemonstreerd en dat klinkt allemaal erg fijn.
De slagplaat die ik bestelde paste niet helemaal omdat het fretboard op nek van mijn gitaar een paar millimeter doorliep na het einde van de hals. Bij een gewone strat is dat niet het geval en laat je de slagplaat zo in je gitaar vallen. Een klein beetje vijlen was genoeg om dat alsnog voor elkaar te krijgen.
Pick-up schakeling
Vervolgens zul je moeten kiezen hoe je de elementen wilt schakelen. Wil je een 3 standen schakelaar of een voor een strat bekende 5 standen schakelaar? Een volume en twee toonregelaars? De mogelijkheid om elementen te splitten? En neem je dan een push-pull potmeter of toch een miniswitch?
Zoveel mogelijkheden dat je er bijna keuzestress van zou krijgen.
Ik wilde het lekker simpel houden en koos voor een 3-standen schakelaar, 1 volume en 1 toon. Om het er ook een beetje lekker uit te laten zien koos ik voor zwarte slagplaatschroeven en zwarte domeknoppen die je wel op Telecasters en die lekker zwaar aanvoelen. Als finishing touch een zwart knopje voor de pick-up schakelaar.
Pick-up hoogte afstellen
Hoe ver de pick-ups van je snaren afstaan is een kwestie van smaak. Hoe dichter bij de snaren hoe hoger de output en daarmee dus ook het volume. Staan ze te dicht op je snaren dan heb je kan dat wanneer je met je rechterhand zwaar op je snaren leunt ze opeens tegen de magneten van je pick-ups geplakt zitten met een duidelijk hoorbare doffe ‘thumb’ tot gevolg.
Spelen met een schroevendraaier in de buurt en afstellen tot ze lekker klinken en er nauwelijks verschil in volume is tussen de verschillende pick-ups is het devies. En ook dit is een kwestie van smaak.
Hoe klinkt het dan?
Nadat ik de gitaarelementen vervangen had en voor het eerst inprikte werd meteen duidelijk dat de bekende heldere strat sound was verdwenen. Daarvoor in de plaats kwam een vettere sound die in de brug clean genoeg is voor een strat en in de neck lekker jazzy klinkt maar niet zo wollig als in een gitaar met een body van mahonie.
Overstuurd klinkt het vet en vol dynamiek. In combinatie met een Boss DS-1 distortion heb je met name in de brugpositie sounds waar je je in een rockband niet voor hoeft te schamen.
https://youtube.com/watch?v=tKce3azLgGw%3Frel%3D0
§
Nog lekkerder klinkt het met mijn ’81 Ibanez TS-9 Tubescreamer en ook met mijn ’82 Boss Overdrive OD-1 klinkt het super. Met deze overdrive pedalen komt het karakter van de pick-ups echt tot zijn recht en is de hoeveelheid overdrive met de volumeknop van de gitaar heel goed te regelen. Van een subtiel randje tot een lekker vette scheur, het zit er allemaal in.
Inmiddels heb ik ook een set DiMarzio Steve Morse aangeschaft en een vintage set EMG’s (David Gilmour!) is onderweg. Toch laat ik de Duncan’s voorlopig in mijn strat.
Zie je die enorme plank hout hierboven? Dat wordt de body van mijn custom gitaar.
Tijd voor een gitaarbouw update. In mijn laatste blogpost schreef ik over het maken van de templates voor mijn gitaar. Deze templates ga ik gebruiken als leidraad voor de ‘echte’ gitaar.
Inmiddels heb ik ook de headstock (kop van de gitaar) ontworpen en ook daar een template van gemaakt. Het ontwerp van die headstock was één van de lastigste dingen tot nu toe. Ik wilde de lijnen van de gitaarbody terug laten komen in de kop van de gitaar en dat viel niet mee. Uiteindelijk is het een ‘reversed headstock’ geworden met 2 tuners aan de bovenkant en 4 aan de onderkant.
Toonhout: mijn selectie
Nu het ontwerp van de gitaar definitief is en de templates zijn gemaakt heb ik de toonhout geselecteerd voor de body, de top, de hals en het fretboard. De keuzes die je hierin maakt zijn uiteindelijk van invloed op het geluid dat de gitaar zal produceren.
Ik hou persoonlijk erg van de heldere sound van Fender gitaren en dat wil ik ook voor mijn gitaar. Tegelijkertijd wil ik geen Fender kopie.
Toonhout voor de body: swamp ash en spalted maple
Voor de gitaarbody heb ik gekozen voor swamp ash. Swamp ash is een Essen soort die groeit in de moerassige, zuidelijke staten van Amerika. Door de hoge luchtvochtigheid en temperatuur groeien deze bomen vrij snel waardoor deze houtsoort vrij licht is. Swamp ash produceert een heldere toon en heeft een lange sustain. Daarnaast heeft swamp ash doorgaans een mooie nerf en dat draagt uiteraard bij aan het esthetische effect van de gitaar.
Het stuk swamp ash voor de body dat ik koos uit de voorraad van Danny Marcovich heeft ruim 10 jaar in de workshop gelegen. Een groot deel van de houtvoorraad in de workshop van Danny is geimporteerd uit Amerika en is aldaar met de hand geselecteerd door masterbuilder Michael Tobias. Als dat geen ‘mojo’ is dan weet ik het ook niet meer.
Mijn gitaar krijgt een top van bookmatched spalted maple. Een kleine toelichting: Een top op een gitaarbody is een dunne laag hout die dezelfde vorm heeft als de gitaarbody maar doorgaans van een andere houtsoort is dan de body zelf. Vaak worden hier prachtige houtsoorten als quilted maple, tigerstripe maple en dus ook spalted maple voor gebruikt.
Spalted maple is afkomstig van een dode esdoorn die is gaan schimmelen (spalting). Als zo’n boom op tijd gekapt en gedroogd wordt dan stopt de schimmel en ontstaat er een uniek patroon van donkere, soms bijna zwarte lijnen. Ik las op internet een interview met een gitaarbouwer die het ‘natures canvas’ noemde.
Bij bookmatching wordt een stuk hout doormidden gezaagd en vervolgens als een boek opengeslagen. Hierdoor ontstaan een kopie van de houtnerf en zijn beide helften identiek. Een bookmatched gitaartop is gewoon fantastisch en geeft een gitaar een exclusief uiterlijk.
De spalted maple top wordt niet rechtstreeks op de swamp ash body gelijmd. Tussen de swamp ash body en spalted maple top komt een dun laagje purple heart fineer van 1 milimeter. Dit zorgt voor een betere lijmverbinding tussen de top en de body en heeft als bijkomend voordeel dat bij het bewerken van de body het randje purple heart aan de zijkanten zichtbaar wordt als een dunne lijn die de contouren van de body volgt.
Toonhout voor de hals: maple en indian rosewood
Voor de hals van mijn gitaar heb ik gekozen voor een prachtig stuk maple. Ook dit hout heeft ruim 10 jaar op de plank gelegen. Hierop komt een toets van Indian rosewood. De combinatie van maple en rosewood is veelgebruikt voor gitaarhalzen. Het zware rosewood zorgt voor een warme toon en heeft niet zoveel hoog. Perfect dus in combinatie met maple dat bekend staat om haar heldere toon.
Ik heb mogen kiezen uit 4 stukken Indian rosewood. Identiek van afmeting en toch totaal verschillend. Door het hout op ongeveer eenderde van de lengt licht vast te houden en het vervolgens onderaan te bekloppen krijg je een indruk van de klank van het hout.
Twee van de vier stukken klonken bijna identiek, een stuk rosewood had een veel hogere toon en het vierde stuk had een diepe, donkere toon die heel lang resoneerde. Dit laatste stuk ga ik gebruiken voor mijn fretboard.
Nu het toonhout voor mijn gitaar is geselecteerd ben ik begonnen met het bewerken ervan. Daarover later meer.
“Wil je ze mee naar huis nemen?” vroeg Danny Marcovich na een middag zagen, schuren, raspen, vijlen en nog meer schuren aan de templates voor de body en hals van mijn handgebouwde gitaar.
Terwijl ik het resultaat van mijn inspanningen met een voldaan gevoel stond te bekijken overwoog ik mijn antwoord.
“Ik weet het niet” zei ik tenslotte en legde vervolgens aan Danny uit welke reacties bij thuiskomst mijn deel zouden kunnen zijn:
“Dus daar heb je de hele middag aan gewerkt?”
“Wordt dat je gitaar?”
“Tis gewoon een lelijke plank!”
En tenslotte, de dooddoener, “oh en ah”.
Ik heb de templates toch mee naar huis genomen en de reacties van mijn gezin waren gelukkig niet zoals ik hierboven heb doen voorkomen.
Eigenlijk heb ik die templates gewoon mee naar huis genomen om ze de komende week af en toe te kunnen bekijken en ondertussen na te denken over alle keuzes die nog gemaakt moeten worden voordat de gitaar definitief vorm gaat krijgen.
En om te genieten van de gitaar in wording.
Want wat is het fantastisch om het ontwerp van je eigen gitaar op een rechthoekig stuk multiplex tot leven te zien komen.
En dat is nog maar het begin.
Ondertussen leer ik enorm veel over verschillende soorten toonhout en houtbewerking en word ik steeds handiger in het gebruik van een lintzaag, bandshuurmachine en andere powertools die in het begin nogal indrukwekkend overkwamen.
Naast het creëren van iets ‘echts’ en het leren van nieuwe vaardigheden vind ik de concentratie en totale focus die ik nodig heb om tot het gewenste resulaat te komen misschien wel het mooiste. En dan is uren schuren om tot een perfect resultaat te komen helemaal geen straf.
Nu ik besloten heb om op deze site ook gewoon te bloggen over mijn ervaringen in gitaarbouw en gitaarreparatie voeg ik meteen de daad bij het woord.
Tijdens mijn opleiding gitaarbouw en gitaarreparatie bij Danny Marcovich werk ik op zaterdag aan het ontwerp en de bouw van een unieke (one of a kind) elektrische gitaar. Daarnaast leer ik op woensdagavond de fijne kneepjes van repareren van gitaren. Omdat ik in de tussentijd niet stil wil zitten en thuis ook aan de slag wil heb ik inmiddels bij Stewart MacDonald in de US en bij Crimson Guitars in de UK gereedschap speciaal voor gitaarbouw besteld (binnenkort meer in een aparte blogpost) en daar wil ik uiteraard iets mee doen.
ZELF EEN TELECASTER BOUWEN
Naast de gitaar die ik bij Danny ontwerp en bouw heb ik besloten zelf een Telecaster te gaan bouwen uit onderdelen die ik bij voorkeur online bij elkaar zoek.
Voor de niet gitaristen: de Telecaster is een van de eerste elektrische gitaren die in 1949 door Leo Fender is ontworpen (wiki). Bekende muzikanten die al jaren een Telecaster gebruiken zijn o.a. Bruce Springsteen, Andy Summers (The Police) en Mike Stern. Daarnaast wordt de Telecaster door bijna iedere countrygitarist gebruikt omdat dit de enige gitaar is met die lekkere ’twang’. Zoek op YouTube even op Brent Mason en je hoort wat ik bedoel.
Een Telecaster is een relatief simpele gitaar, onderdelen zijn in overvloed beschikbaar en dit maakt het een perfecte gitaar om te bouwen. Bouwen is in dit geval een ruime definitie: omdat ik kies voor onderdelen hoeft er weinig tot niet getekend en gezaagd te worden en kun je eigenlijk beter spreken over assembleren. Dit betekent overigens niet dat de kwaliteit van de gitaar er onder zal leiden. Als je kiest voor kwalitatief hoogstaande onderdelen en je weet ook nog eens wat je doet dan hoeft het eindresultaat zeker niet onder te doen voor een fabrieks Fender die je bij je plaatselijke gitaarboer van de muur haalt.
TELECASTER ONDERDELEN: DE BOODSCHAPPENLIJST
Hoewel een Telecaster een redelijk simpele gitaar is vormen alle onderdelen samen toch een aanzienlijke boodschappenlijst. De onderdelen met een √ erachter heb ik inmiddels in mijn bezit of zijn onderweg.
Niets vergeten? Volgens mij is dit het wel. Nu het lijstje compleet is kan de jacht op onderdelen beginnen. Je kunt natuurlijk gewoon naar een (online) winkel gaan en alles in een keer bestellen maar dat is natuurlijk veel minder leuk dan online speuren naar Telecaster onderdelen. En dat is dan ook precies wat ik ga doen.
KEUZES, KEUZES
Met het afwerken van het boodschappenlijstje van je zelfbouw telecaster word je automatisch voor een heleboel keuzes gesteld. Welke houtsoort kies ik voor de body? En wil ik een maple neck of een maple neck met ebony toets? En welke elementen kies ik? Gewoon standaard telecaster pick-ups of misschien toch replacements van Seymour Duncan of Lindy Fralin?
TELECASTER BODY
Soms word je door je aankopen in een bepaalde richting gedwongen en soms ontstaan er juist weer nieuwe keuzes. Ik heb inmiddels een body en neck gekocht en een aantal andere belangrijks parts zijn onderweg. De body is een All Parts body gemaakt van ash (essen). Het stickertje dat nog op de body zat geeft aan dat het een body is die voor een Fender 60th anniversary Telecaster bedoeld was. De body is compleet voorbewerkt: het is een string through body (betere sustain) een biedt plaats aan 3 elementen (raar!). Een single coil bij de brug, een humbucker of singlecoil in de neckpositie en er is een ruimte voor een singlecoil middenelement gefreesd.
FENDER 60TH ANNIVERSARY TELECASTER
De 60th anniversary Telecaster van Fender zelf is uitgerust met de standaard 2 single-coil configuratie. Misschien blijf ik daar ook wel bij. Of misschien toch die humbucker in de neckpositie? Daar moet ik dan wel rekening mee houden met de aanschaf van een slagplaat.
TELECASTER BRUG
Een ander probleem vormt de brug. De meeste Telecaster bruggen worden met 4 schroeven op de body bevestigd maar in mijn body zijn 3 schroefgaten voorgeboord. Beetje onzin en vooral heel rommelig om die gaten dicht te maken en 4 nieuwe te boren. Beter is het om een passende brug met 3 gaten te vinden en dan bij voorkeur eentje zonder de bekende Fender ashtray. Die ziet wat mij betreft bij het spelen alleen maar in de weg maar dat is uiteraard een kwestie van smaak.
Gelukkig zijn met een beetje Googelen de specificaties van de 60th anniversary Tele te achterhalen en al snel is het Fender partsnumber van de brug ook bekend. Bij Nederlandse winkelen lopen de kosten voor een dergelijke brug uiteen van 75 naar ruim 100 euro. Op Ebay vond ik een nieuw exemplaar voor nog geen 40 dollar. De aanbieder bleek een soort van groothandel in Fender onderdelen te zijn dus ook meteen een neckplate, stemmechanieken en control plate gekocht. Die kan ik dus afstrepen van mijn lijstje.
TELECASTER NECK
Toen ik de body kocht heb ik ook meteen een goed passende telecaster neck gekocht. Omdat ik een maple toets wilde was de keuze beperkt en waren de halzen als gespoten in een transparante nitrocellulose lak. Bij het uitkiezen van de body heb ik goed gelet op de klank van het hout, de nerf in het hout en de kwaliteit van de neckpocket. De hals die ik heb uitgezocht past goed in de pocket en beide parts zijn van All Parts die ook voor Fender produceren. Top kwaliteit dus.
Terwijl ik wacht op de Telecaster parts uit de US kan ik alvast nadenken over de ‘finish’ van de body en ondertussen verder zoeken naar de nog ontbrekende onderdelen.
De geur van hout, zaagsel op de vloer, vers gezaagde gitaarbodies, gitaren die worden gerepareerd en bekende en minder bekende gitaristen over de vloer die vol liefde praten over hun instrument en soms hilarische muzikantenverhalen delen.
Je ziet het voor je, toch?
Dat gevoel en die sfeer hangt er in Amsterdamse werkplaats van meestergitaarbouwer Daniel Marcovich.
Ik kwam er af en toe voor reparaties of kleine aanpassingen aan mijn gitaren en was vanaf het eerste begin dol op die sfeer en omgeving. Met op de terugweg in de auto altijd dezelfde gedachten die door mijn hoofd spookten: ‘wat zou het fantastisch zijn om in zo’n omgeving te werken en dan ook nog op een ambachtelijke manier instrumenten te kunnen maken en repareren waardoor de eigenaren van die instrumenten geïnspireerd raken om muziek te maken’.
En dat is precies wat ik het komende jaar ga doen. Althans, hoop te gaan leren.
GITAARBOUWER IN OPLEIDING
Sinds dit weekend mag ik elke zaterdag rondlopen in die naar prachtig hout ruikende, ietwat stoffige werkplaats om aldaar een privé opleiding tot gitaarbouwer en gitaarreparateur te volgen.
Deze opleiding wordt gegeven volgens het Meester – Gezel principe waarbij ik leer door te doen en Marcovich al zijn kennis en vaardigheden op mij probeert over te brengen.
In de eerste 6 maanden van deze opleiding leer ik een electrische gitaar ontwerpen en bouwen. Deze periode hoop ik af te sluiten met een door mij volledig met de hand gebouwde gitaar. Waarschijnlijk wordt het een variatie op een Telecaster.
Na deze periode leer ik de meest voorkomende reparaties en aanpassingen aan gitaren te analyseren en tot in de finesses te beheersen. Denk hierbij aan reparaties aan gitaren waarbij de kop van de hals ik afgebroken, gitaren waarvan de frets zijn versleten en moeten worden vervangen tot niet functionerende electronica en het vervangen van pick-ups.
PROEVE VAN BEKWAAMHEID
De opleiding wordt afgesloten met een proeve van bekwaamheid waarbij Marcovich een voor dat doel beschikbare gitaar vakkundig zal beschadigen met aan mij de opdracht deze beschadigingen tot in de perfectie te herstellen.
Afgelopen zaterdag was ik er voor het eerst en ik vond het fantastisch! We hebben de geschiedenis en het onstaan van het instrument zoals we het nu kennen besproken en aansluitend hebben we het instrument op een bijna wetenschappelijke manier geanalyseerd. De gitaar als machine als het ware waarbij we elk onderdeel en haar functie in de ‘machine’ uitgebreid onder de loep hebben genomen.
Met een hoofd dat overliep van alle informatie maar met heel veel nieuwe energie heb ik de rest van het weekend waarschijnlijk met een grote grijns op mijn gezicht rondgelopen.
Aanstaande zaterdag gaan we het uitgebreid over verschillende soorten toonhout hebben. Ik kan nu al niet wachten!
